Een verschrikkelijke aanslag op Charlie Hebdo in Parijs, gevolgd door vele hypocriete uitspraken en antwoorden van vele mensen. Als strijders voor het vrije woord tijdens hun leven pittige uitspraken doen worden ze door veel mensen verketterd en bestempeld als extreem rechts of racistisch maar als deze mensen omkomen door geweld dan opeens gaat iedereen achter ze staan. We zagen het bij van Gogh, Bij Fortuijn en nu bij Charlie Hebdo.
De Franse regering noemde de makers van het blad na de aanslag, helden van het vrije woord. Maar dezelfde regering heeft enkele jaren geleden wel gekeken naar de mogelijkheid om de Mohammed cartoons tegen te houden, dus tot zover het vrije woord!
Op tv ook vele mensen waaronder cabaretiers, cartoonisten en columnisten die zeiden dat we vooral niet bang moesten worden en vooral door moesten gaan met humor en spot, en ook de Islam moest op de hak genomen kunnen worden. Wat echter wel opvalt is dat het voornamelijk extreme moslims zijn die humorloos zijn en meteen dreigen met/ of overgaan tot geweld. Maar het is ook opvallend dat velen dat niet op die manier zeggen, Er wordt heel vaak gezegd “er is een bepaalde groep” die hier niet mee kan omgaan, het schijnt te eng te zijn om het beestje bij de naam te noemen.
Ik hou van pittige cabaretiers en columnisten, maar als ze wel scherpe humor hebben over christenen, joden, katholieken, homo’s etc maar met meel in de bek praten als het over Moslims gaat dan is het wel een hele selectieve stoerheid.
Ook de vele demonstraties en bijeenkomsten na de aanslag zijn mooi om te zien, volgens politici laat dat zien dat mensen niet bang zijn en dat de democratie zal overwinnen. Volgens mij laat het juist zien dat mensen bang en ontredderd zijn. Eigenlijk zou iedereen een spotprent omhoog moeten houden van Kurt Westergaard of zo iemand. Want met een pen omhoog staan en verwijzen naar mensen die wel lef hadden is een mooi gebaar maar zegt weinig over de angst en de weerbaarheid van onze democratie.